Wat bij mij de doorslag gaf - en hoe ik mijn werkplezier terugvond

Ik weet het nog goed. 
Het was halverwege maart, op een zondagavond. Ik dacht aan de komende weken en aan mijn verjaardag op 27 maart. 
Zou ik het dit jaar vieren? 

En toen kwam dat stemmetje in mijn hoofd:
“Je bent zo moe na je werk. In het weekend moet je steeds bijkomen. Hoe ga je dan ook nog hapjes maken en gezellig je verjaardag vieren? Sla het dit jaar gewoon over.”

Op dat moment ging er iets door me heen.
Het voelde alsof er een bliksem insloeg.
Wat ben ik aan het doen? dacht ik. Is dit echt hoe ik mijn leven wil leiden?

En toen wist ik: het roer moet om.

Alles leek goed - tot dat ene project kwam

Tot dat moment had ik het eigenlijk prima naar mijn zin bij mijn toenmalige werkgever.
Leuke collega’s, fijne werktijden, een veelzijdige baan en ik kon het combineren met mijn drukke gezin. Als facility coördinator zorgde ik ervoor dat iedereen een prettige werkplek had, organiseerde ik evenementen en coachte ik tussendoor mensen. Dat paste helemaal bij mij.

Totdat er een grote administratieve update aankwam.
Ons kleine team – twee mensen – kreeg er opeens een hele stroom aan administratieve taken bij. En ik werd “super user”, met de opdracht om iedereen enthousiast te krijgen voor het nieuwe systeem.

Alleen… IK HEB EEN HEKEL AAN ADMINISTRATIE!
Echt waar. Ik zeg ook altijd: ik ben niet voor niets met een boekhouder getrouwd. 😅

Maar goed, ik ging ervoor. Want ik geef niet snel op.

Wat begon als een tijdelijk project, groeide uit tot een allesverslindende klus. Trainingen, technische bijeenkomsten, spreadsheets, ordernummers – het nam al mijn tijd (en energie) in beslag. Weken werden maanden. En voor ik het wist, was ik een jaar verder en voelde ik me veranderd in iemand die ik niet herkende. Leeg. Uitgeput. Kort lontje. De lol in mijn werk was verdwenen.

De keuze om het anders te doen

Die bewuste zondagavond was mijn kantelpunt. De volgende ochtend stapte ik trillend naar de projectmanager toe en zei: “Mag ik iemand aannemen voor het administratieve stuk? Want als dit zo doorgaat, moet ik me ziek melden.”

Gelukkig zag hij mijn ernst. Niet veel later kwam er hulp – een geweldige collega die wél van administratie hield. Wat een verademing! Ik ben haar er nog steeds dankbaar voor.

Niet lang daarna werd onze vestiging gesloten. En dat voelde voor mij als het moment om opnieuw te beginnen.

Want ik weet uit eigen ervaring wat er gebeurt als je te lang dingen doet die niet bij je passen. Het sloopt je langzaam. En dat gun ik niemand. Iedereen verdient het om te werken en te leven vanuit zijn of haar natuurlijke talenten. Vanuit plezier, betekenis en energie.

Herken je iets van mijn verhaal?

Misschien voel jij ook dat het niet meer stroomt. Dat je steeds vaker moe bent, terwijl je eigenlijk niet weet waarom. Of dat je het gevoel hebt dat je jezelf een beetje kwijt bent geraakt.

💬 Laten we er samen eens rustig naar kijken. Boek een gratis sessie via onderstaande button en ontdek wat jou weer energie geeft — zodat jij het roer op jouw manier kunt omgooien. Gun jezelf een leven vol (werk)plezier. 💛